29. Powrót Zuzi - Literka "Ś" i... którego wybrać?

Wesołych Świąt Kochani:)

Jak tam przygotowania do Świąt?

U mnie: szał ciał!

Jednak w tym przedświątecznym szaleństwie musimy znaleźć odrobinę spokoju, refleksji i czasu dla samych siebie. 

Przygotowałam dla Was trzy odcinki na trzy kolejne dni, z nasza panią detektyw.

Mam nadzieję, że miło będzie Wam spędzić chwilę z siostrami Mayer.

***

W sumie nawet nie było najgorzej ze wstaniem. Kiedy zadzwonił budzik, Karolina niczym strzała wyskoczyła z łózka i w 20 minut była gotowa do wyjścia do pracy.
Dniówkę rozpoczęła od powitania szefa i odbioru kolejnej sprawy.

Mapa przestępstwa świeciła pustkami, ale lada moment...

to się zmieni. Znalezione w komputerze dane pozwoliły na umieszczenie nowych wskazówek. Karolina jeszcze nie ma wprawy w powiązaniu poszczególnych elementów, musi popracować nad swoją zdolnością dedukcji.

Prosi o pomoc Jakuba. Jest jej szefem i uważany jest za najlepszego detektywa w mieście. Niektórzy za jego plecami mówią o nim Sherlock.
Szybko okazało się, że był to doskonały pomysł. Kuba tłumaczy Karolinie w jaki sposób powinna ułożyć dowody, by tworzyły logiczną całość. Karola robi notatki...

Dzięki którym tworzy swoją mapę, łączy zdjęcia z zeznaniami... Jest bliska rozwiązania sprawy...
Niestety dzień pracy się kończy, pora wracać do domu. Po raz pierwszy Karolina czuje niedosyt, chce zostać jeszcze i popracować, jednak...

Sprawdza w kalendarzu w swoim telefonie: Jutro wraca nasza młoda para z podróży poślubnej. Znając życie, dobrze by było nieco przygotować ich domek, odkurzyć, podlać ogród...

Karolina jedzie do Newcrest.

Zaczyna od ogrodu.

Kuchnia tonęła w brudzie...

Jeszcze salon...
Właśnie miała schylić się po stertę brudnego prania z podłogi, kiedy usłyszała coś. Ktoś był w domu. Karolina czujnie rozejrzała się po pokoju. Nagle spostrzegła

że ktoś leży na kanapie. Leży i płacze.

Automatycznie włączone światło ocknęło lezącego.
- Luna? Na litość boską, co ty tu robisz?

Karola spostrzegła spływające po policzkach siostrzenicy łzy. Aż serce jej się ścisnęło. Już chciała zapytać, co się stało? Luna uprzedziła jej pytanie:
- Ciocia Zuzia dała mi klucze... Powiedziała, że zawsze tu mogę przyjeżdżać...
- Oczywiście, tak jak i do mnie...
- Musiałam uciec z Wierzbowej Zatoczki, chociaż na chwilę.

- Nie chciałam być blisko niego... Blisko Aleksandra, on mnie nie chce... A był moim najlepszym przyjacielem. Myślałam, że tak jak ja, zaczyna czuć coś więcej... Nie czuł! Patrzył na mnie tymi swoimi oczami z taką... pogardą? Nie wiem. On nawet nie chce iść ze mną na studniówkę, woli pójść sam! Czy ja naprawdę jestem aż tak odpychająca?
- Ależ kochanie, nie mów tak!

- To wszystko przez tą moją skórę i kolorowe włosy! Jestem dziwolągiem! Nie chcę być taka!

- Nie musisz. Chociaż osobiście uważam, że to cię wyróżnia z tłumu. Jesteś niezwykła!
- Kiedy ja chcę być zwykła! Rozumiesz? Nudna, zwyczajna, taka jak inni!
- Ok, rozumiem. Niestety nie znam sposobu na zmianę koloru skóry, bo takie rzeczy to w Trójce są chyba zmieniane w tamtejszych szpitalach... ale jeżeli chodzi o włosy to mogę ci pomóc. Zapraszam cie do Wendy!

Wendy, miejscowa stylistka odbyła długą rozmowę z Luną. Najpierw chciała ja odwieźć od wprowadzania zmian. Kiedy jednak okazało się to bezskuteczne, zapytała:
- No dobrze rozumiem, jesteś całkowicie przekonana o słuszności zmian. Zatem jaką chcesz fryzurę? Farbujemy, obcinamy?
Luna spojrzała na Wendy i zdecydowała się na taki sam kolor włosów, który ma ona. I nie chce ścinać włosów. Nie chce mieć już kitek.

Przez niemal godzinę Luna wierciła się niespokojnie z turbanem na głowie. Pod turbanem miała już nałożoną farbę...

Po kolejnych kilkudziesięciu minutach wszystko było gotowe.
- Super! - stwierdziła z zadowoleniem - Jeszcze tylko nowa sukienka i mogę iść na studniówkę!
- To się da zrobić! Mam kilka do wyboru...

Luna wybrała różową.
- Gdyby jeszcze tylko zmienić barwę skóry... No ale, jest jak jest!
- Wyglądasz cudownie! - komplementowała ją Karolina

Po wyjściu Wendy, Luna zapytała:
- Mogę ciociu zostać u ciebie na noc?
- Pewnie, tylko zadzwoń do mamy!

- Co to za miejsca? Te widokówki.
- To Trójkowa kraina kochanie. Oaza Szczęścia a po lewej Bridgeport i Champs Le Sims...
- Champs Le Sims! Śliczna nazwa!
- To francuskie miasto - wyjaśniła Karola - Nieopodal Paryża.
Widząc jednak, że Luna nie bardzo wie o czym ona mówi, postanawia wyjaśnić siostrzenicy parę rzeczy.
 Opowiada o swojej misji, o odległych światach o siostrach Kaliente. Luna wchłania jej opowieść z ogromnym zainteresowaniem.

Rano Luna schodzi z chmur w szarą rzeczywistość:
- O Boże! Zapomniałam o lekcjach! To mój ostatni dzień normalnych zajęć w liceum!
- Pomogę ci, spokojnie.

Karolina wyprawiła Lunę do szkoły, a sama postanowiła zająć się swoją aspiracją życiową. Zaczęła od joggingu a

skończyła na bieżni...

Po powrocie Luny ze szkoły, dziewczyny udały się do Newcrest. Chciały powitać Zuzię i Michała. Na progu domu czekała na nie Zosia.

- Córciu, jaka zmiana!
- Hej mamuś! Nie podoba ci się?
- Nie, wyglądasz po prostu inaczej. Musze się przyzwyczaić... Jutro Wielki Bal!

Zuzia cieszyła się z wizyty gości:
- Ale za wami tęskniłam! Chodźcie kochane do środka. Mam dużo nowych informacji!

Była totalnie nakręcona, z wielkim przejęciem i podniesionym głosem oznajmiła:
- Jeśli myślicie, że nasz pobyt w Sunset Valley to było jedynie leżenie na plaży i pływanie łódką, to się mylicie! Razem z Michałem obeszliśmy kilka rodzin w mieście. Większość usłyszanych opowieści to były zwykłe bajki, legendy... ale było coś, co zwróciło naszą uwagę. Opowieść o bibliotece, nie tej z rynku miasta, ale starej, gotyckiej bibliotece na peryferiach miasta.
Siostry aż zaniemówiły z ciekawości, co zachęciło Zuzię do kontunuowania opowieści:
- Dotarliśmy do niej z Michałem Jest tam dziwna księga i teraz uważajcie: tylko ja mogłam ją czytać. Jak Michał podchodził, widział puste kartki. Kiedy byłam ja, wszystko było czytelne. Niestety niewiele z tego co przeczytałam, zrozumiełam. Księga mówiła o Bruno, nummos aureos, Fenikopterach i Czterech siostrach - strażniczkach.

Nummos aureos - to po łacinie złote monety! - wyjaśniła Zuzia

- O Bruno i tych coś tam helikoptarach nic nie wiem - przerwała siostrze Karola - ale ze złotą monetą związana jest opowieść niejakiego Dariusza Marzyciela z Trójkowej Oazy Szczęścia. Znalazł monetę z literą "N" na rewersie
Do pokoju niemal wbiegł Michał. w ręce trzymał monetę:

- Na odwrocie naszej, jest "Ś" - powiedział i dodał - to zaczyna być coraz bardziej ciekawe. I kim jest Bruno?

Zosia ściągnęła brwi i cicho powtórzyła:
- Bruno, Bruno... Gdzieś już słyszałam to imię... Kurcze, wciąż mam mętlik w głowie! Kiedy zjawiłam się  w Czwórkowej Krainie próbowałam skontaktować się z każdym z trójkowym miastem... Wiele osób odpowiedziało mi, ale chyba żadnego Brunona nie było?

- Nie, nie było - potwierdziła Karolina - Z kilkoma rodzinami udało mi się również skontaktować. Ostatnio napisała do mnie niejaka Logan z Bridge Port, która oprócz znanej wszystkim historii o Bercie Alto wspomniała o Champs Le Sims. Tam mieszka Margot Petit...

Panie były tak zajęte wymianą swoich informacji, że żadna z nich nie zwróciła uwagi na siedzącą przy komputerze Lunę. Były przekonane, że nastolatka gra sobie w jakąś tam młodzieżową grę.

Jednak, nic bardziej mylnego!
Luna otworzyła swoją Skrzynkę mailową i skrzętnie zapisywała cały przebieg rozmowy:
1. Stara kopalnia # Oaza Zdrój # Stara kopalnia # Bridge Port
2. Bridgeport # Królewska 64 # Logan (dom Belle)
3. Champs le Sims # Wschodni Bulwar Południowy # Margot Petit

Tego wieczoru Luna wracała do swojego domu w Wierzbowej Zatoczce. Zosia zagadnęła do niej
- Jutro bal. Potrzebujesz czegoś, nowe buty, torebka?
- Nie mamusiu, wszystko mam. Potrzebuję jedynie szczęścia!
- Tego ci życzę kochanie. Jedź do domu, musisz się wyspać. Ja jeszcze wychodzę z ciotkami do miasta!

Siostry poszły na piwko, po pewnym czasie dołączyła do nich Bella. Zjawił się też Jakub...

I Lukas...

Z którym Karolina chciała chwilę porozmawiać. Nie była to zbyt  owocna rozmowa, ponieważ głośna muzyka i panujący gwar zagłuszały ich słowa, ale miło było chwilę pobyć razem.

Kiedy wieczór w barze dobiegł końca i goście zaczęli powoli opuszczać lokal

Jakub zawołał wychodzącą Karolinę:

- Jeszcze nie jest bardzo późno... może... może zechciałabyś wypić ze mną drinka, porozmawiać...

Cdn.

Kochani, z okazji Świąt Wielkanocnych - kolejny odcinek już jutro.

ZAPRASZAM!!!